Met dit blog willen wij door de ogen van nu kijken naar de architectuur van toen. Wat sierde 5, 10, 25 jaar geleden de architectuurbladen, won prijzen, kreeg waardering of werd juist verguisd. Maar belangrijker nog, hoe staan deze staaltjes erbij nu het bouwstof is weggewaaid. Nu er mensen leven waar eens architectuurstillevens werden vastgelegd. Cynisme ligt op de loer. Onze grote voorganger Gerrit Komrij doopte 30 jaar geleden al zijn pen in azijn. In het boze oog werd de metro naar de Bijlmer omschreven als de oprit naar Sobibor. Wij kennen die metro nog altijd en begrijpen de vergelijking met schuilkelders zolang wij door het met urine doordrenkte betonnen onderaardse lopen. Totdat in de Bijlmer dat beton boven de grond komt. Dan ontstaat het machtige beeld dat op bovenstaande foto prijkt. Dit blog wordt een poging om het boze oog en de frisse blik in foto’s en tekst te verenigen. Wat doorstaat de tijd en wat valt door de mand? Heeft u suggesties of wilt u bijdragen leveren laat het ons weten.