Voor de leken. Bovenstaande is het oranje huis dat de Amsterdamse gemoederen jarenlang bezig hield…
Maar het is toch groen zult u zeggen. Inderdaad, vijf jaar na oplevering is groen de compromiskleur geworden waarin buurt eigenaar en architect zich konden vinden. Het was een burenruzie waar heel Nederland van kon meegenieten. Dat allemaal omdat dit monokleurig gebouwtje pal onder het Volkskrant-gebouw stond, op loopafstand van Parool en Trouwredactie in een buurt met tv-persoonlijkheden en journalisten. Op tv konden we meegenieten en niet in de klein-leed bulletins of de ombudsman maar in het landelijke nieuws tussen kabinetsformaties en hongersnoden door.
Zoals dat met een buitenbrandje in de incrowd vaker gaat, kende de discussie alleen maar verliezers. De buitenwereld werd maar weer eens bevestigd dat waar zij voor hun klompenhok drie keer terug moesten komen diezelfde welstand in Amsterdam goedkeuring gaf aan een schoenendoos in de kleuren van alarmfase 1. De kunstenaars die jarenlang tegen de oranje gloed in hun atelier hadden moeten vechten zullen nu beteuterd constateren dat de reflectie van het appeltjesgroen evenmin een neutraal licht geeft. Het neemt zelfs de gezonde blos op de wangen weg.
Een stiekeme blik in het hofje aan de Weesperzijde maakt een mens toch vrolijk. De geluiden van de stad vervagen en stilletjes staat daar die eigenwijze groene schoenendoos. Als monument tegen de klaagcultuur.
De locatie van het oranje huis op Google maps
Andere Tijden Architectuur 