Een baanbrekend proces. Zo omschreef Maarten Kloos de nieuwe invulling van het Oranje Nassau terrein in Arcam pocket nr. 3 (“housing after Napoleon” 1992). De gemeente Amsterdam gaf in 1987 een centrale rol aan één architect voor de stedenbouwkundige invulling en architectonische uitwerking van het projectgebied. Atelier Pro ontwierp alle gebouwen achter de historische kazerne. De 6 urban villas aan de Singelgracht moesten ieder een eigen uitstraling krijgen. Ver voordat het begrip star-architect zijn intrede deed werden 6 buitenlandse architecten ingevlogen. De namen klinken nog steeds exotisch. Koji Yagi, Alexandros Tombazis, Cuno Brullmann, Patrick Pinnell, Tage Lyneborg en Jeremy Bailey kregen een week de tijd om hun licht over de urban villas te laten schijnen. Beukmaten en hoofdontsluiting lagen grotendeels vast. Kwaliteit werd gegarandeerd door de volledige uitwerking bij atelier Pro te laten. Zo ontstond het eerste bekende voorbeeld van schortjesarchitectuur in Nederland. 20 jaar later staat het er spik en span bij. Mooi in het groen, rustig, bijna saai. De vrolijke facades zijn voldoende ingetogen om er geen aanstoot aan te nemen.
Locatie van de Oranje Nassau kazerne op google maps
Andere Tijden Architectuur 
Van die façades zeg ik: zo doen we dat tegenwoordig (gelukkig) niet meer. Maar inderdaad, storen doen ze niet. Bovendien is het wel zo aardig als herinnering aan een bepaalde tijd en stroming in de architectuur. Een beetje zoekend, zich afzettend tegen de grauwe, armoedige architectuur van met name de jaren 80. Een belofte van betere tijden.
Het grootste comliment verdient wat mij betreft de stedenbouwkundige uitwerking en de wijze waarop de torentjes aansluiting vinden bij het maaiveld, de kade en het bestaande stedelijk weefsel. Het gebied is een vanzelfsprekend, prettig en goed functionerend deel van de stad geworden.