Het IJplein afserveren als een laatste miskleun van de sociaaldemocratische stedenbouw zou wat al te makkelijk zijn. Rem Koolhaas noemde zijn eigen IJplein een jaar na oplevering al achterhaald. (Hoe modern is de Nederlandse architectuur? uitgeverij 010 1990) Natuurlijk zullen heel wat ambtenaren, corporatiemedewerkers, politici zich met Koolhaas afgevraagd hebben waarom op een toplocatie aan het IJ een wijkje met sociale woningbouw moest komen waar overal het geldtekort aan af te lezen is. Een woning kopen was in 1980 toen Koolhaas als conditionerend architect werd aangesteld geen sinecure. Ik wed dat in 1989, toen de laatste woningen werden opgeleverd, heel wat yuppen de gaten in de begroting hadden willen dichten. Uitzicht op Amsterdam centrum. 5 minuten met het IJplein pontje naar Centraal. Alleen die snijdende wind. Om zoveel mogelijk woningen een heel klein beetje zicht op het IJ te geven zijn brede parkeerstroken uitgespaard. Het grauwe resultaat van dit soort nivellerende gedachten waait je 300 dagen per jaar in je gezicht.
Meer informatie over het IJplein in de rubriek stadsgezichten
Locatie van het IJplein op google maps
Andere Tijden Architectuur 
Die wind, ja! Er lijkt opzet in het spel te zijn. Wie bij het water wil wonen zal het voelen ook! Op Steigereiland Zuid, IJburg, hebben ze het precies zo gedaan: straten als windtunnels tussen de watervlaktes, evenwijdig aan de overheersende windrichting. Mijn Vlaamse schoonouders, die de afgelopen stormachtige dagen op bezoek waren riepen, wijzend naar het open einde van de straat: “kan iemand de deur toe doen?”