Denkend aan Almere zie ik drie Rooie Donders vanaf de snelweg in de oneindige polder staan. De appartementengebouwen die Liesbeth van der Pol aan de rand van de Regenboogbuurt plaatste zijn al 15 jaar een beeldmerk voor Almere. Knalrood is de kleur van revolutie. Een kleur die past bij de pioniersgeest van de jongste stad van Nederland. De gebouwen hebben een brede sokkel waardoor zoveel mogelijk woningen profiteren van de ruime tuinen op het maaiveld. Daarboven kijken ranke torens door brandweerrode kozijnen over de poldervelden. De vorm van de torens is afgeleid van graansilo’s. Toepasselijk als we bedenken dat de Flevopolder oorspronkelijk was drooggelegd om Holland te voorzien van vruchtbare landbouwgrond. De polderwerken waren al volop in gang toen de naoorlogse babyboom zoveel nieuwe zielen voortbracht dat er 2 middelgrote steden in de Flevopolder mee konden worden gevuld. Waar maagdelijke kleigrond klaarlag voor pionierende boeren kwamen suburbane woonmilieus voor Amsterdammers die de stad te druk of te duur vonden. Een kwart eeuw later is de babyboom opgedroogd, de suburbanisatie omgeslagen in een hernieuwde populariteit van de drukke steden en zoekt Almere met zelfbouw, zelfbeheer en zelforganisatie naar nieuwe wegen om zich als woonstad te onderscheiden. De Rooie Donders zijn in die zin traditioneel ontwikkeld. Toch houden ze als drie rode uitroeptekens het elan van een gloednieuwe stad levend.
Lees meer over de Rooie Donders in architectuurgidsalmere.nl
De Rooie Donders op google maps
Andere Tijden Architectuur 