Of je nu als toerist naar Amsterdam komt voor de Hollandse meesters in het Rijksmuseum of voor de raamprostituees op de Wallen. Of je nu thuis komt met tulpenbollen en jonge kaas of met een kater van de verdovende middelen. Iedere buitenlandse bezoeker die iets verder kijkt dan het pittoreske grachtje of de walmende coffeeshop zal vooral versteld staan van het aantal fietsen dat door de Amsterdamse binnenstad beweegt. Zelfs wie niet meer van Amsterdam ziet dan de toeristenfuik tussen de Dam en het Centraal Station kan de massa’s fietsen nauwelijks ontgaan. Achter het station is de doorgaande fietsverbinding langs het IJ en brengen de pontjes de fietsers en voetgangers naar Amsterdam Noord. Waar het verkeer uit de fietstunnel van de Cuyperspassage de achteruitgang van het Centraal Station kruist is zelfs een regelvrije zone. Een uniek in Nederland ontwikkeld verkeersconcept dat van zijn Friese bedenker Hans Monderman de titel “shared space” mee kreeg.
Bijna 40% van de Amsterdammers gebruikt de fiets als dagelijks vervoermiddel. Over de heilzame werking van zichtbare prostitutie en legaal drugsgebruik zijn de meningen verdeeld maar Amsterdam als fietsstad is een lichtend voorbeeld voor steden wereldwijd. De fietsers zijn aan de winnende hand. Stukje bij beetje worden auto’s de stad uitgedrongen en de binnensteden worden daar zichtbaar beter van. Logisch als je bedenkt dat op de plek van 10 geparkeerde auto’s 180 fietsen kunnen parkeren. Zelfs al maak je een auto elektrisch dan nog is binnen de stad een fiets als vervoermiddel te prefereren. Door de auto in te ruilen voor de fiets krijg je veel ruimte en groen terug.
De fietsflat bij het Centraal Station is niet het meest vriendelijke voorbeeld van de Nederlandse fietsrevolutie. Donker, roestig en met graffiti bespoten hangt ie half boven de kade van het binnen-IJ. Dat wordt anders als je bedenkt dat hier 2500 fietsen staan gestald op een oppervlak van nog geen 150 m2. Stel dat je op deze plek 2500 auto’s had willen parkeren dan had je een garage van minstens 32 verdiepingen oftewel 100 meter hoog moeten maken, de hellingbanen niet meegerekend. Met die blik is de fietsflat een fantastisch statement. Het heeft dan misschien de allure van een kraakpand het is ook de triomf van de fietsende Amsterdammer dat er zoveel behoefte is aan fietsparkeren dat het niet meer op het maaiveld past.
Uiteindelijk gaat de fietsflat letterlijk aan haar eigen succes ten onder. De werkzaamheden voor een fietsenstalling onder het binnen-IJ zijn in volle gang. Daar komt een fietsenstalling voor 7000 fietsen. In totaal komen er zelfs meer dan 21.000 inpandige fietsparkeerplekken rond CS. Bijna jammer dat de argeloze toerist die immense hoeveelheid geparkeerde fietsen straks niet meer kan zien. Gelukkig zal de gemiddelde Amsterdamse fietser ze luid bellend en vloekend herinneren dat er heel veel fietsers dagelijks naar Amsterdam CS komen.
Lees meer over fietsen in Nederland op Cycling in the Netherlands – Wikipedia
Lees meer over de fietsflat op Fietsflat – Wikipedia
Andere Tijden Architectuur 